कविता किती अल्लड होती वयासारखी !
घरासमोरच्या पिंपळपानातून सळसळत जायची,
एखाद्या दप्तरातून कधी हळूच डोकवायची,
चिमण्यांच्या चिवचीवाटात स्वप्नांचं घरट भारून टाकायची,
आणि जेव्हा ती घरी यायची,
हळूच माझ्या मनातून पेनात उतरून
वदवून घ्यायची काही हवं हळवं माझ्या कडून...
झर झर उतरून जायची, अलगद चाललेल्या पालखीसारखी...
कविता किती अल्लड होती वयासारखी !
आता काळाचा हात फिरलाय सगळ्यावर !
घरासमोरच्या पिंपळपानातून सळसळत जायची,
एखाद्या दप्तरातून कधी हळूच डोकवायची,
चिमण्यांच्या चिवचीवाटात स्वप्नांचं घरट भारून टाकायची,
आणि जेव्हा ती घरी यायची,
हळूच माझ्या मनातून पेनात उतरून
वदवून घ्यायची काही हवं हळवं माझ्या कडून...
झर झर उतरून जायची, अलगद चाललेल्या पालखीसारखी...
कविता किती अल्लड होती वयासारखी !
आता काळाचा हात फिरलाय सगळ्यावर !
कोवळं अस्तर गळून गेलंय...
सुरुकुत्यांचं मळभ चेहऱ्यावर.., मनावर..!
छोट्या पायवाटेतून मोठेमोठे रस्ते.,
छोटे आनंद पायाखाली घेऊन
भले थोरले बाजारही सजले...
जसं निरागसतेत आणि माझ्यात अंतर पडत गेलं
तशी कविता ही रुसली...
तिच्या माझ्यातही नातं
लांब लांब होत होत
विरत गेलं...
सगळंच भरकटलं या दरम्यान !
शांततेला भगदाड पाडत बॉम्ब फुटत गेले.,
आईच्या कुशीची उब असूनही
लहानगे कोमेजले.,
कवितेच्या जागी रोज एक नवी घोषणा जन्म घेतेय.,
सृजनाच्या पोटी रोज एक नवी जात हुंकारतेय...
तुकड्यात वाटल्या गेल्या मनागत
कविताही भिरभिरतेय वार्यावर,
एका देशातून दुसरी कडे,
एका शहरातून दुसर्याकडे !
पण कधी कधी येते ती आडोश्याला माझ्या.
पण कोर्या आणि कोडग्या झालेल्या मनावर
तिचे थकले भागले हात आता उमटवत नाहीत अक्षर.
हिरमसून ती मग जाते दूर दूर
एका फुटपाथ वर संपलेल्या स्वप्नडोळ्यात,
आणि हलकेच त्या रखरख पापणीवर
गोठून जाते पहाटदवासारखी...
कविता किती अल्लड होती वया सारखी !
मूळ कविता- नज़्म बहोत आसान थी पहले
मूळ कवी- निदा फ़ाज़ली
स्वैर भावानुवाद- अनुजा
सुरुकुत्यांचं मळभ चेहऱ्यावर.., मनावर..!
छोट्या पायवाटेतून मोठेमोठे रस्ते.,
छोटे आनंद पायाखाली घेऊन
भले थोरले बाजारही सजले...
जसं निरागसतेत आणि माझ्यात अंतर पडत गेलं
तशी कविता ही रुसली...
तिच्या माझ्यातही नातं
लांब लांब होत होत
विरत गेलं...
सगळंच भरकटलं या दरम्यान !
शांततेला भगदाड पाडत बॉम्ब फुटत गेले.,
आईच्या कुशीची उब असूनही
लहानगे कोमेजले.,
कवितेच्या जागी रोज एक नवी घोषणा जन्म घेतेय.,
सृजनाच्या पोटी रोज एक नवी जात हुंकारतेय...
तुकड्यात वाटल्या गेल्या मनागत
कविताही भिरभिरतेय वार्यावर,
एका देशातून दुसरी कडे,
एका शहरातून दुसर्याकडे !
पण कधी कधी येते ती आडोश्याला माझ्या.
पण कोर्या आणि कोडग्या झालेल्या मनावर
तिचे थकले भागले हात आता उमटवत नाहीत अक्षर.
हिरमसून ती मग जाते दूर दूर
एका फुटपाथ वर संपलेल्या स्वप्नडोळ्यात,
आणि हलकेच त्या रखरख पापणीवर
गोठून जाते पहाटदवासारखी...
कविता किती अल्लड होती वया सारखी !
मूळ कविता- नज़्म बहोत आसान थी पहले
मूळ कवी- निदा फ़ाज़ली
स्वैर भावानुवाद- अनुजा
मूळ रचना :-
नज्म बहुत आसान थी पहले
घर के आगे
पीपल की शाखों से उछल के
आते-जाते बच्चों के बस्तों से निकल के
रंग बरंगी चिडयों के चेहकार में ढल के
नज्म मेरे घर जब आती थी
मेरे कलम से जल्दी-जल्दी खुद को पूरा लिख जाती थी,
अब सब मंजर बदल चुके हैं
छोटे-छोटे चौराहों से चौडे रस्ते निकल चुके हैं
बडे-बडे बाजार पुराने गली मुहल्ले निगल चुके हैं
नज्म से मुझ तक अब मीलों लंबी दूरी है
इन मीलों लंबी दूरी में कहीं अचानक बम फटते हैं
कोख में माओं के सोते बच्चे डरते हैं
मजहब और सियासत मिलकर नये-नये नारे रटते हैं
बहुत से शहरों-बहुत से मुल्कों से अब होकर
नज्म मेरे घर जब आती है.
इतनी ज्यादा थक जाती है
मेरी लिखने की टेबिल पर खाली कागज को खाली ही छोड के
रुख्सत हो जाती है और किसी फुटपाथ पे जाकर
शहर के सब से बूढे शहरी की पलकों पर
आँसू बन कर
सो जाती है।
..निदा फ़ाजली
घर के आगे
पीपल की शाखों से उछल के
आते-जाते बच्चों के बस्तों से निकल के
रंग बरंगी चिडयों के चेहकार में ढल के
नज्म मेरे घर जब आती थी
मेरे कलम से जल्दी-जल्दी खुद को पूरा लिख जाती थी,
अब सब मंजर बदल चुके हैं
छोटे-छोटे चौराहों से चौडे रस्ते निकल चुके हैं
बडे-बडे बाजार पुराने गली मुहल्ले निगल चुके हैं
नज्म से मुझ तक अब मीलों लंबी दूरी है
इन मीलों लंबी दूरी में कहीं अचानक बम फटते हैं
कोख में माओं के सोते बच्चे डरते हैं
मजहब और सियासत मिलकर नये-नये नारे रटते हैं
बहुत से शहरों-बहुत से मुल्कों से अब होकर
नज्म मेरे घर जब आती है.
इतनी ज्यादा थक जाती है
मेरी लिखने की टेबिल पर खाली कागज को खाली ही छोड के
रुख्सत हो जाती है और किसी फुटपाथ पे जाकर
शहर के सब से बूढे शहरी की पलकों पर
आँसू बन कर
सो जाती है।
..निदा फ़ाजली
खूप छान सुरुवात अनुजा. तुझा ब्लॉग तयार केलास हे छान झालं. अभिनंदन. आता तुझ्या सगळ्या कविता एका ठिकाणी वाचायला मिळतील. मी नियमीत भेट देईनच.
उत्तर द्याहटवापुढील लेखनासाठी शुभेच्छा..!