संस्कार:1

आता मस्त कॉकटेल जमलय
संध्याकाळ हळूहळू रात्रीत विर्घलातीये
आणि वर पाऊसही रिमझिंमतोय
हातात rum आणि मनात तुझी आठवण
आता मस्त कॉकटेल जमलय ......

सोडून गेलास तेव्हा अशीच
संध्याकाळे सारखी विरघळून विरघळून
गेले होते ...
वाटले होते संपल आता आणि फक्त आता आठवणीचा पाऊस....
कोसळला खरा तो पण कशी कोण जाणे...
जगले मी हट्टाने ....

आणि आज अचानक समोर आलास ...
घट्ट अंधाराचा पडदा सारून
लखलखित प्रकाशासारखा ...
बघितलसपुन्हा पहिल्यासारख ..
एका नजरेत पिऊन टाकणार ...
मनात प्रचंड काहूर माजल खर
पण ...पण .. त्याआधीच पकडलास हात
आणि...
विचारलास त्याच आर्ततेने ..
डोळ्यात थेट डोळे घालून
शब्द थेट मनात उतरवून....
होणारेस ना माझी? फक्त माझी?
मी बोललेच नाही तेव्हासाराखीच ......
आणि घनगर्द मेघ प्राजक्ताला बिलगावा
तसं घट्ट मिठीत मिटून घेतलास
इतक्या दिवसांनी.....
इतक्या दिवसांनी जिवंत आहे असं उगाच भास झाला....

चिंब सडा प्राजक्ताचा बरसला खरा ....
म्हणालास ये आता फक्त तुझी कमी आहे
सगळ मिळवलाय मी फक्त पायी तुझ्या
टाकण्याची देर आहे ....
मी हसले तुला आवडते तशीच ..

तु गेला होतास ते कर्तुत्व फुलवायला ....
आणि सहज "विसरून जा" सांगून कट्यार चालवल्यावर ...
आता पुन्हा ये म्हणतोयेस ..
परतण्याच्या सगळ्या वाटा बंद झाल्यावर ...

काय रे म्हणालास कुणा अनामिकाने केली
होती पैशाची सोय...
किती भरभरून बोलत होतास त्याच्याबद्दल ...
पण विचारलास? कसे ग दिवस काढलेत माझ्या विना? ....
एका अवाक्षर...?

एका दोरीच्या दोन टोकांना
आपण दोघे बांधलो होतो...
जीतका वर तु जात होतास
तितकीच मी घसरत होते..........
आता तर नजर उचलून
तुझ्याकडे बघानाही शक्य नाहीये ...
आणि तु परतलायेस अश्या वळणावर.....

पण ... लगेच सावरलाय मी स्वतःला ...
आणि तत्क्षणी नकार दिलाय तुला....
तुझ्या फुटलेल्या स्वप्नांच्या
काचेवरून चालत जाऊन लिफ्ट चा
दरवाजा गाठला.........


क्रमशः