प्रार्थना

मराठी कविता समूहाचा चा सर्वांग सुंदर  उपक्रम लिहा प्रसंगावर गीत त्यासाठी लिहिलेली प्रार्थना 


प्रसंग :- "आसावरी प्रधान" व्यवसायाने सी. ए. 
संगीतावर निस्सीम प्रेम आणि शास्त्रीय संगीत शिकायची पोटतिडीक लहानपणापासूनच असते. आपला अभ्यास व नंतरचं व्यावसायिक शिक्षण सांभाळून अनेक वर्षं ती पं. शुभदा पराडकर ह्यांच्याकडे शिकतेय. त्यांची पट्टशिष्या बनली आहे. ताईंना (शुभदा पराडकर) त्यान्ह्या कार्यक्रमात नेहमीच तानपु-यावर साथ करते.. आणि तिचे स्वत:चेही एक गायिका म्हणून आता बरेच नावही झाले आहे. काही मोठ्या कंपन्यांची आर्थिक व गुंतवणूक सल्लागार असलेली आसावरी स्वत:ची सी.ए. फर्मसुद्धा ताकदीने चालवते. पण लहान वयातच महिन्याला लाखो रुपये कमावत असतानाही तिला मन:शांती नाही, आपल्या कामातून पूर्ण समाधान नाही. संगीतातच आपलं करीयर घडवायचं आहे आणि तसा प्रवास व तालीमही चालूच आहे. पण तरी काही तरी कमी पडतंय.
अश्यातच तिची भेट तिच्या लहानपणीच्या एका मित्राशी होते... "सागर".
सागर "मानसोपचारतज्ञ" आहे. तो मतिमंद मुलांसाठी एक विशेष केंद्र चालवतोय. ज्याचं नाव आहे "क्षितीज". सागरसोबत आसावरी सहज म्हणून "क्षितीज"मध्ये जाते. ती निरागस मुलं पाहून, त्यांच्या प्रगतीसाठी झटून मेहनत घेणारे शिक्षक पाहून, स्वत: मानसोपचारतज्ञ असूनही ह्या कार्यासाठी आपला वेळ आणि पैसा कुठल्याही मोबदल्याची अपेक्षा न ठेवता खर्च करणा-या सागरला पाहून आसावरीला जाणवतं की ह्या, अश्याच कामात खरं समाधान आहे.
ती संध्याकाळी ताईंना ही गोष्ट सांगते आणि ताई तिला त्या मुलांसाठी संगीतोपचारतज्ञ म्हणून काम करायची कल्पना सुचवतात.
.
प्रसंग -
.
आसावरी खूष होते. तिला तिच्या आयुष्यात ती शोधत असलेलं "समाधान" बहुतेक मिळालं आहे, हा आनंद वाटतोय. ती "क्षितीज' मध्ये जाऊ लागते. त्या मुलांना एक प्रार्थना शिकवते.
ही प्रार्थना निर्माते-दिग्दर्शकांना लिहून हवी आहे.

निर्मियले तु जे जे काही सगळे आहे उद्दात सुंदर
अपूर्णातही फुंकलेस तू प्राणाचे हे बीज शुभंकर ||धृ||

हुंकारातून तुझिया फुलले बागबगीचे तरुलता या
जीवन त्यांचे अल्प दिसाचे हसती तरीही आनंदे या
त्या सुमनांचा परम वारसा आपण सारे येथ जपूया
गंध ना जरी रंग ना जरी बनून राहू ओला दहिवर ||१||

तूच कोरले आभाळाचे निळे शिल्प हे कातीव कोमल
तूच घडवले अवनीला या सहनशील अन मलयज शीतल
त्या दोघांचे नाते सांगत फुलतो इथला जीवन परिमल
त्या नात्याची जरा पुसटशी आहोत आम्ही हळवी थरथर ||२||


पंखां मधले बळ हे दुबळे तरी अंतरी असीम शक्ती
ऐकून आहोत मनी मानसी तुझाच चेतन वावर असती
अंधाराच्या या रस्त्यावर लावून जाऊ दीपज्योती
वाट आंधळी चालत असता हाथ तुझा दे आणिक सावर ||३||

विश्व तुझे हे रंगमंच अन रंगवीशी तू असंख्य रचना
काही असती सुंदर रेखीव, अपूर्णतेचा ध्यास काहीना
मायेने त्या निर्मळ कलिका घेशी तूची कुशीत त्याना
तूच येतशी आणि फुलविशी "क्षितीजी" ऐसे सुंदर मंदीर ||४||

अनुजा (स्वप्नजा )