बाबा निघाले मी , माझ्या घरी
झाड गदगदले आणि बोलले
एवढे ऋतू कधी सरले .....
आत्ता परवा तर उन्ह ओटीवर यायचं
तेव्हा पानांचं दुपट पांघरून
लपेटून घ्यायचो
फुल होतानाही तिला
माझी कळीच ग तु म्हणायचो
वाटायचं सोसतील का हिला
हिवाळे पावसाळे
सुगंधाने भरून न जाता पशु होणारे
मेघ कभिन्न काळे
माणूस थांबून राहतो निसर्ग नाही
तळहातावर जपलेल्या कळीला
उमलण्याची घाई
जा बाई सुखी राहा
माझ्या पानाचा आसरा
मनी जपून राहा
अनुजा रमेश मुळे
छान, खूप छान! अप्रतिम रेखाटलंय तुम्ही स्रीच्या आयुष्यातील एक कडू-गोड वळण! निसर्ग नियमानुसार पुढे जाण्याची एक गोड ओढ, आणि मागच एक सुरक्षित जीवन सोडून जाण्याची कडू वेळ!
उत्तर द्याहटवा